Ανταπόκριση Suuns, Scattered Clouds, Rattler Proxy

Φτάνοντας στο Temple σχετικά νωρίς, ήμασταν σίγουροι οτι ο κόσμος ακόμα θα είναι λιγοστός αλλά δεν μας ένοιαζε. Έχοντας ακούσει τους Ratller Proxy μόνο μέσω social, θέλαμε να τους δούμε για πρώτη φορά στη σκηνή. Η απόφαση μας αποδείχτηκε σωστή. Το ντουέτο μας κέρασε ένα έντονο 40λεπτο μουσικής έμπνευσης μέσα στην από την οποία άκουγες τις επιρροές τους (Suicide) ξεκάθαρα. Χωρίς όμως αυτό να ακυρώνει το γεγονός ότι ο ήχος τους είναι πολύ προσωπικός. Kαι μελλοντικά φαίνεται οτι θα γίνουν ακόμα καλύτεροι. Και θα μας ξανααπασχολήσουν σίγουρα. Η επιλογή τους για support περνάει στα πολύ θετικά του όλου event.

Γύρω στις 22.20 και αφού οι Rattler Proxy έχουν ολοκληρώσει το σετ τους, στην σκηνή ανεβαίνουν οι Scattered Clouds. Καναδοί και αυτοί όπως οι Suuns, τους ακολουθούν φέτος στις συναυλίες επί ευρωπαϊκού εδάφους. Ντουέτο και αυτοί, αρχίζουν να παίζουν δίνοντας βαρύτητα στην rhythm section και στην νοσταλγική 80’s διάθεση. Που τους προσδίδουν οι ήχοι που φτύνει το αρμόνιο μπροστά από τον τραγουδιστή τους.

Με ένα set που μάλλον δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να δώσει στην βραδιά, οι Clouds φαίνεται να μην συγκινούν ιδιαίτερα το κοινό και τα πηγαδάκια κάνουν σιγά σιγά έντονη την εμφάνιση τους στο χώρο.

Ο τραγουδιστής με το συνεχόμενο reverb και delay στη φωνή δεν καταφέρνει να συγκινήσει τα πλήθη. Το live τελειώνει και το κοινό σχεδόν ανακουφίζεται. Και εδώ που τα λέμε όταν περιμένεις να ακούσεις μία από τις ξεχωριστές περιπτώσεις συγκροτήματος της τελευταίας δεκαετίας δεν είναι εύκολο να σταθείς πριν από αυτό όποιος και αν είσαι.

Γιατί οι Suuns είναι ακριβώς αυτό. Μια μπάντα που στην σχεδόν δεκαετή πορεία της έχει κυκλοφορήσει μόνο καλά album. Και φαίνεται να εξελίσσεται μουσικά κάθε νέα φορά που την ακούς.
Ανεβαίνουν στη σκηνή γύρω στις 23.30 και όλοι καταλαβαίνουμε οτι θα ακολουθήσει κάτι που θα θυμόμαστε για καιρό. Ο χώρος θα μπορούσε σίγουρα να έχει περισσότερο κόσμο. Το αθηναικό indie κοινό μάλλον δεν έχει καταλάβει οτι θα χάσει ένα από τα καλύτερα live της χρονιάς.

Το τρομερό σφυροκόπημα στα τύμπανα το συμπληρώνουν ιδανικά οι παραμορφωμένες μπασογραμμές, τα riff από κλαψιάρες κιθάρες, τα σύνθια που χορεύουν αλλόκοτα και μια φωνή που μας θυμίζει πολλά αλλά και τίποτα. Παίζοντας λίγο παραπάνω από ώρα, οι Suuns μας ταξιδεύουν και βλέπεις ότι το Temple Athens έχει μπεί σε higher state mode και τους ακολουθεί. Έχοντας καταφέρει να χωρέσουν στο set hit songs (αν μπορεί κάποιος να ονομάσει έτσι πχ το 2020) αλλά και αγαπημένα fan favourites (Edie’s Dream, με το οποίο κλείνουν την συναυλία) μας αφήνουν θέλοντας περισσότερο.

Στο τέλος της συναυλίας και καθώς βγαίνουμε προς τα έξω σκεφτόμαστε οτι τελικά δεν χρειάζεται μια μπάντα να είναι τεράστια για να σου χαρίσει ένα εξαίρετο live. Αρκεί να γουστάρει αυτό που κάνει, να ανεβαίνει στη σκηνή και να θέλει να σου πει ιστορίες, να χρησιμοποιεί τις νότες για να σου φτιάξει την βραδιά. Και οι Suuns τα έκαναν όλα αυτά. Και με το παραπάνω.